براي «تام كروز» فارغ از مهارتي كه در اجراي حركات نمايشي در فيلم‌هاي اكشن دارد، ساخت يك فيلم پرمخاطب در ايستگاه بين‌المللي فضا نوعي ماموريت غيرممكن خواهد بود. 

به گزارش سي‌نت، اوايل ماه مه (اواسط ارديبهشت) سازمان فضايي آمريكا (ناسا) تاييد كرد كه براي ساخت نخستين فيلم سينمايي در فضا به دست تام كروز هنرپيشه نام‌آشناي هاليوودي، با سازمان بين‌المللي فضايي همكاري مي‌كند. جزئيات زيادي در اين باره در دست نيست فقط همين را مي‌دانيم كه اين پروژه دنباله‌اي بر مجموعه فيلم‌هاي ماموريت غيرممكن نخواهد بود. با اين حال انتشار اين خبر علاقه‌مندان به سينما را در جهان اميدوار كرد كه رقابت‌هاي فضايي در نهايت آن چيزي را كه هميشه دنبالش بوديم برايمان به ارمغان خواهد آورد: يك فيلم علمي-تخيلي كه در فضا تصويربرداري شده باشد.

اما نكته اينجاست كه اين پروژه شايد بزرگترين فيلمي باشد كه در فضا ساخته مي‌شود، اما اولين فيلم نيست.   

ساخت اولين فيلم در فضا افتخاري است كه در كارنامه ريچارد گريوت گردشگر فضايي و توسعه‌دهنده بازي‌هاي رايانه‌اي، ثبت شده است.

گريوت در سال ۲۰۰۸ با پرداخت ۳۰ ميليون دلار بليت فضاپيماي سايوز را خريداري كرد تا بتواند براي دو هفته به عنوان يك شهروند معمولي در ايستگاه بين‌المللي فضايي اقامت كند. در فاصله بين كنترل سامانه‌هاي قدرت در سايوز و تطبيق يافتن با زندگي در ايستگاه بين‌المللي، گريوت يك فيلم كوتاه پنج دقيقه‌اي با عنوان اوج ترس (Apogee of Fear) را تصويربرداري و تدوين كرد. تجربه‌اي كه گريوت به استناد آن مي‌گويد ساخت فيلم در فضا از آن چيزي كه تصورش را مي‌كنيد بسيار سخت‌تر و زمان‌برتر است.

به گفته وي، وقتي پاي ساخت يك فيلم در ميان باشد، آماده‌سازي‌ها براي توليد اهميت حياتي دارد. بايد تك تك صحنه‌ها را برنامه‌ريزي كنيد تا وقتي گروه پرهزينه عوامل آماده كار شدند، در ضبط صحنه‌ها بيشترين بازدهي را داشته باشيد. در فضا اين مشكل بزرگتر هم مي‌شود چون نه تنها هر لحظه از فرآيند تصويربرداري هزينه بيشتري دارد بلكه ضبط صحنه‌ها نيز به مراتب سخت‌تر است.  

گريوت قبل از سفر به فضا، فيلمنامه‌اي مصور از فيلم كوتاه خود به همراه فهرستي كامل از صحنه‌ها تهيه كرده و علاوه بر تهيه نقشه‌اي كامل از ديالوگ‌ها و حركات، حتي ترجمه‌هاي لازم را نيز براي فضانوردان روسي حاضر در ايستگاه فضايي تدارك ديده بود. با وجود تمام اين برنامه‌ريزي‌هاي دقيق و جزئي، هيچ چيز طبق انتظارات پيش‌ نرفت. در محيط بدون جاذبه فضا طراحي و تعيين حركات كار سختي است، دكور صحنه ثابت نمي‌ماند و كار صدابرداري با وجود فن‌هاي پرسروصدايي كه در فضاي ايستگاه تعبيه شده‌اند، مثل كابوس است.

آنطور كه تجربه گريوت از اولين بازديد از ايستگاه بين‌المللي فضا به وي نشان داد، فضا جاي حركت سريع نيست. توصيه وي درباره ساخت يك فيلم بلند در اين شرايط اين است كه كروز بايد براي پروژه خود فيلم اكشن آرماگدون را فراموش كرده و بيشتر به چيزي مثل اديسه فضايي ساخت سال ۱۹۶۸ فكر كند.

اين گردشگر فضايي مي‌گويد: شرايط واقعي در فضا مناسب ساخت يك فيلم اكشن سريع نيست، همه‌چيز آرام و حساب شده است. حقيقت تصويربرداري در فضا به اين معناست كه عوامل پروژه جديد يا به اين نتيجه مي‌رسند كه ضبط بسياري از صحنه‌هاي اكشن در زمين راحت‌تر مي‌بود و يا اين كه مجبور مي‌شوند تعريف خود را از فيلم اكشن به تناسب تغيير دهند.  

اين كه آيا پس از پروژه تام كروز شاهد ساخت فيلمهاي بيشتري در فضا خواهيم بود يا نه، بايد گفت كه رواج بيشتر سفرهاي گردشگري به فضا و در دسترس بودن وسايلي چون كپسول كرو دراگون شركت فضايي اسپيس‌ايكس، مي‌تواند باعث رونق اين صنعت شود اما شايد هم در نهايت سينماگران به اين نتيجه برسند كه استفاده از تكنيك‌هاي مرسوم هاليوودي براي ساخت فيلم‌هاي فضايي انتخاب هوشمندانه‌تر و ساده‌تري است.